جانِ هرکس دوست داری!
عقل میگوید: بیا! دربندِ چون و چند باش
عشق میگوید که نه! تنها به من پابند باش
خستهایم از سختگیریهای این عقلِ عبوس
سالها با اشک بودی، لحظهای لبخند باش
رستم از نامهربانی قاتلِ سهراب شد
فکرِ بازوبند نه! دلواپس فرزند باش
جان من! شکرانة اردیبهشتی ماندنت
گاهگاهی بیقرارِ بهمن و اسفند باش
پرسشی دارم، ولی چشمت جوابم میکند
با نگاهی، قبلة دلهای حاجتمند باش
«آنچه ما دیدیم»، غیر از بیوفاییها نبود
جان هرکس دوست داری! «آنچه میگویند» باش
.......................................................................................................................................................
رونمایی از تصحیح انتقادی غزلیات بیدل در دانشگاه شهید بهشتی